Wat voor een titel is dit nu weer? Dit is het vervolg op mijn vorige blog…
Het moederschap verloopt echt niet altijd zoals je het zelf zou willen! Maar dit was voor mij een cadeautje!
Mijn jongste, het cadeautje
Bij de geboorte van mijn jongste kreeg ik een ongelooflijk cadeautje toegestopt, al wist ik het toen nog niet. Sterre sliep niet… nee serieus, echt helemaal niet! Nachtenlang hield ze me wakker. Ze maakte me duidelijk dat ze steeds opnieuw bij mij wou zijn, dat ze zoveel nabijheid en verbinding met mij nodig had.
Ik was moe, doodmoe. Functioneren dat kon ik niet meer en ik kon al helemaal niet meer helder nadenken. Ik probeerde te werken maar ik on mijn gedachten er niet bijhouden. Nieuwe informatie opnemen lukte mij gewoonweg niet. Hier moest dus echt iets aan veranderen! Sterre deed mij uiteindelijk de beslissing nemen die ik al een hele tijd vooruit had geschoven. Ik nam tijdskrediet op. Dus ik stopte dus met werken en ging gewoon mama zijn. De mama die ervoor zorgde dat het minimensje zich terug goed ging voelen.
Haar ritme
Ik leefde mee in haar ritme. Ook ik vond terug een beetje rust en ik ging mee in wat zij nodig had. Zo kwam ik ook mezelf tegen. Door voor haar te zorgen leerde ik ook weer voor mezelf te zorgen. Uitgeput dat ik was, leeggezogen als ik was (dit echt letterlijk en figuurlijk op te nemen) probeerde ik mezelf bijeen te rapen en toen ik zo diep zat kwam het besef dat het toch echt anders kon!
Op dat moment kon ik ook voor mezelf kiezen. Ik wou terug happy uit mijn bed komen en de dag starten met een positieve gedachte! Ik wilde niet meer denken van “Wat gaat er nu weer allemaal fout lopen?” en “Gaat ze nu weer de hele dag aan mij hangen?”.
Zorgen voor mezelf, mijn cadeautje
Ik ging voor mezelf zorgen en zo zorgde ik ervoor dat iedereen zich hier in huis ook beter ging voelen. Eindelijk mocht ik voor mezelf kiezen en ja, dat voelde best wel goed. Ik besloot om voor mijn bedrijf te gaan. Binnen mijn bedrijf heb ik ook best wat rondjes gedraaid en fouten gemaakt. Maar we zijn allemaal ook maar mensen en fouten maken is echt normaal!
Voor mezelf wat het nu duidelijk, dit was mijn 4e kindje die nu mijn aandacht en liefde nodig had. En ja, toen gebeurde het… ook dat kindje begon te groeien.
Doordat ik mezelf ook beter voelde, ging mijn relatie ook steeds beter aanvoelen. We waren niet alleen maar “mama en papa” maar we waren ook een koppel, partners. Door mijn positiviteit en mijn groeikracht kreeg ook onze relatie een nieuwe dimensie! En oooh boy, wat voelde dat goed!!
Wil je graag het toverwoord weten doorheen mijn verhaal? In mijn volgende blog vertel ik meer…
Heb je intussen behoefte aan een gesprek? Neem dan volledig vrijblijvend contact met mij op!!
Ik sta alvast voor je klaar om naar jou te luisteren met een open geest. Maar wil je meer te weten komen mij? Dan kan je me ook vinden op Facebook.
Ellen Sergeant
Zwangerschapscoach, Draagconsulent & Doula
